“Als door een veld vol zonnebloemen…”
Geplaatst op 21 maart 2025 in Inspirerende verhalen
Het afscheid van Chris, die ervan genoot om samen met zijn echtgenote Elly in hun cabrio langs de zonnebloemvelden in de Provence te rijden, maakte diepe indruk op alle aanwezigen.
Het echtpaar was midden 60. Chris had een slecht bericht gekregen, hij had niet lang meer te leven. Dus moest er van alles worden geregeld, waaronder de uitvaart. Ik werd gevraagd om langs te komen voor een voorgesprek. Tijdens zo’n gesprek leer je elkaar kennen en bekijken we met elkaar wat de wensen en de mogelijkheden zijn. Soms is zo’n voorgesprek lastig. Over je eigen dood praten valt nu eenmaal niet mee, dat realiseer ik mij als geen ander.
Ik vroeg naar hun persoonlijke omstandigheden. Chris had een eigen bedrijf gehad en altijd hard gewerkt. Elke zomer vertrokken ze voor een aantal weken naar hun huis in de Provence. Chris en Elly genoten ervan om in de cabrio langs de zonnebloemvelden te rijden. Die tochten, de vrijheid, de mooie omgeving, dat was waar ze hun hele leven voor hadden gewerkt. Tijdens het gesprek werd mij duidelijk het de wens was om het afscheid op een mooie buiten locatie te laten plaatsvinden, het liefst met een tuin waar na afloop van de plechtigheid onder het genot van een hapje en een drankje herinneringen konden worden opgehaald. Ook de zonnebloemen moesten een plaats krijgen tijdens het afscheid.
Chris overleed in september. Iedereen werd uitgenodigd en op de kaart stond het verzoek een zonnebloem mee te nemen naar de uitvaart. En zo geschiedde…Chris werd door zijn kinderen en vrienden op de schouders binnengedragen, terwijl alle aanwezigen de meegenomen zonnebloem omhoog hielden. Nog eenmaal door een veld van zonnebloemen. Ik kreeg er een brok van in mijn keel. En ik was niet de enige…
Na afloop van de plechtigheid werd Chris door een haag van zonnebloemen naar de rouwauto gedragen en door zijn familie naar het crematorium begeleid. Een moeilijk definitief afscheid. Wat was het fijn om terug te keren naar de locatie waar in de tuin met elkaar werd getoost op het leven van Chris.
– Petra Verschoor
