“De laatste vaart…”
Geplaatst op 16 april 2025 in Inspirerende verhalen
Geraldine, een dame van 90 jaar die haar 91ste verjaardag wilde vieren met een boottochtje. Haar verjaardag haalde ze helaas niet. De boottocht heeft wel plaatsgevonden, als eerbetoon aan Geraldine.
Geraldine was een erudiete dame. Door haar blindheid werd in huis bijgestaan door een aantal lieve mantelzorgers. In juni van dit jaar zou ze haar 91 jaar worden. Zij wilde deze verjaardag vieren met een boottochtje voor alle lieve mensen om haar heen en de weinige familieleden die zij nog had. Geraldine was dol op muziek. Twee van haar mantelzorgers speelden regelmatig Bach op cello en viool voor haar. Zij zouden op verzoek van Geraldine ook tijdens de boottocht musiceren. De datum werd gepland en de boot werd geboekt.
Maar het liep anders…Geraldine werd plotseling ernstig ziek en overleed vlak voor haar verjaardag. Omdat zij geen partner en kinderen had, regelde een dierbare neef samen met een drietal mantelzorgers haar uitvaart. Al pratende over de wensen van Geraldine kwam de geplande boottocht ter sprake. Op een gegeven moment opperde een van de aanwezigen: hoe mooi zou het zijn om de boottocht alsnog te laten plaatsvinden.
En zo geschiedde. Geraldine woonde prachtig, vlakbij het water. De afscheidsbijeenkomst was bij haar thuis. Het kleine gezelschap verzamelde zich in de kamer en-suite. Haar kist was voor de open tuindeuren geplaatst. Er waren sprekers, het strijkje speelde, de zon scheen…de ambiance was prachtig en intiem.
Na afloop van de plechtigheid werd Geraldine door zes vrouwelijke draagsters haar woning uitgedragen richting de boot. Alle aanwezigen sloten aan. Op de boot werd een lunch geserveerd en het strijkje speelde Bach.
Aangekomen bij het crematorium stonden de draagsters klaar. Geraldine werd de boot uitgedragen en naar het crematorium gebracht. Daar is nog een korte afsluitingsbijeenkomst gehouden en hebben de celliste en de violiste nog eenmaal gespeeld.
De uitvaart van Geraldine was mooi en intiem. Precies zoals ze dat voor haar verjaardag voor ogen had.
– Petra Verschoor
