Een uitvaart in stilte

De grootste uitvaart die ik heb mogen begeleiden kende meer dan duizend genodigden, de kleinste geen enkele. Dat afscheid heeft een onuitwisbare herinnering achtergelaten.

Gek, maar iemand die niemand meer heeft, dat maakt indruk. Te weten dat iemand echt helemaal niemand meer heeft.... zo eenzaam!

Onlangs werd ik benaderd door mensen, die enigszins beschroomd, belden dat er een tante was overleden. Ze was in haar leven niet makkelijk geweest en had met niemand in de familie contact gehad. De vraag was of we haar konden laten cremeren zonder afscheid, zonder iets. Ook bloemen waren niet gewenst. Ook dat maakte indruk, wat moet er wel niet gebeurd zijn in die familie.

Op verzoek van de familie is mevrouw in stilte gecremeerd en haar as zal op het terrein van het crematorium in stilte worden verstrooid.

Op zo'n moment prijs ik me gelukkig met iedereen om mij heen.