Begraven of cremeren

Een van de eerste keuzes na een overlijden is die tussen begraven of cremeren. Weet u niet wat de wens van de overledene was? Dan kunt u als nabestaande zelf bepalen waar u zich het prettigst bij voelt.

Mensen kiezen voor een begrafenis omdat er dan voor langere tijd een tastbare gedenkplek is. Het gevoel dat het lichaam van de overledene nog ergens is kan de nabestaanden troost bieden. Vaak kiest men voor een begraafplaats waar al één of meer familieleden begraven liggen of er wordt specifiek gekozen voor een begraafplaats met een bepaalde sfeer.

In Nederland kiest ongeveer 40% voor een begrafenis en 60% voor een crematie. Na de crematie beslissen de nabestaanden wat er met de as gebeurt. De as kan worden afgehaald en mee naar huis worden genomen of kan worden verstrooid op een dierbare plek. Ook kan er voor worden gekozen om de urn bij te zetten in een urnengraf of urnenmuur.

Zowel cremeren als begraven zijn belastend voor het milieu. Houdt u bij uw uitvaart graag rekening met het milieu dan is cremeren de meest vriendelijke keuze.

Natuurbegraven is eeuwig begraven worden in de vrije natuur. Op een reguliere begraafplaats liggen graven in rechte rijen langs vaak verharde paden. Op een natuurbegraafplaats liggen graven in willekeur op plaatsen verspreid over het natuurgebied. Tussen de graven is meer ruimte, er zijn hekken of afrasteringen en ook geen speciaal vervaardigde grafstenen. Graven worden soms gemarkeerd met zwerfkeien, kleine houten bordjes of boomstamschijven. De grafrechten worden eeuwigdurend afgekocht en omdat het graf opgaat in de natuur is er geen onderhoud nodig.

Op de meeste begraafplaatsen zijn verschillende soorten graven beschikbaar. U kunt kiezen voor een algemeen graf of een particulier graf. Bij een particulier graf, vaak ook eigen graf of familiegraf genoemd, heeft u meer keuzemogelijkheden over bijvoorbeeld de looptijd en de plaats van het graf op de begraafplaats. Veel begraafplaatsen hebben een apart islamitisch of joods gedeelte. Voor de graven van kinderen en baby’s zijn er vaak aparte kinderhofjes.

De afscheidsbijeenkomst bij een crematie kan plaatsvinden in de kerk, de aula van het crematorium of een andere uitvaartlocatie. De daadwerkelijke crematie vindt vrijwel altijd aansluitend aan de bijeenkomst plaats. De naasten mogen de overledene naar de ovenruimte begeleiden en ook bij de invoer in de oven aanwezig zijn als ze dit willen. Voor de crematie wordt aan de overledene een uniek nummer toegekend. Dit nummer staat op het vuurvaste steentje dat op de kist in de oven wordt gevoegd. Tijdens de crematie blijft dit steentje in de oven en later ook bij de as zodat de identiteit van de overledene altijd achterhaald kan worden. Het crematieproces duurt ongeveer anderhalf uur. Daarna wordt de as gezuiverd van eventuele (edel)metalen. De opbrengst van deze metalen gaat naar het C.J. Vaillantfonds, het goededoelenfonds van de Landelijke Vereniging van Crematoria. Het is wettelijk bepaald dat de as minimaal 1 maand in het crematorium blijft. De as mag kosteloos tot 6 maanden in de bewaarruimte van het crematorium blijven zodat u alle tijd heeft om een asbestemming te kiezen.